KÜRESEL İKLİM POLİTİKALARI

Küresel iklim politikaları, dünya genelinde iklim değişikliği ile mücadele etmek ve çevresel sürdürülebilirliği sağlamak için geliştirilmiş stratejilerdir. Bu politikalar, ülkeler ve uluslararası topluluklar tarafından oluşturulan anlaşmalar, yasal düzenlemeler, hedefler ve önlemlerle şekillenir. Küresel iklim politikalarının amacı, sera gazı emisyonlarını azaltmak, enerji verimliliğini artırmak, yenilenebilir enerji kaynaklarını teşvik etmek ve iklim değişikliğinin olumsuz etkilerini en aza indirmektir. İşte küresel iklim politikalarının önemli yönleri:

1. Paris İklim Anlaşması (COP21)

Paris İklim Anlaşması, 2015 yılında 195 ülkenin katılımıyla kabul edilen en önemli küresel iklim anlaşmasıdır. Anlaşmanın temel hedefi, küresel sıcaklık artışını sanayi devrimi öncesine göre 2°C'nin altında tutmak ve 1.5°C'lik hedefe ulaşmak için çabaları artırmaktır. Anlaşma, ülkelerin iklim değişikliğiyle mücadelede ulusal katkı taahhütleri (NDC’ler) sunmalarını öngörmektedir. Paris Anlaşması'nın en önemli yönlerinden biri, sera gazı emisyonlarını azaltmaya yönelik bağlayıcı olmayan taahhütler ile ülkelerin gelişim seviyelerine göre esneklik tanınmasıdır.

Ana hedefler:

• Küresel sıcaklık artışını 1.5°C ile sınırlamak.
• Sera gazı emisyonlarını en geç 2050 yılına kadar sıfırlamak.
• İklim değişikliğinin etkilerine uyum sağlamak için finansman sağlamak.

2. Birleşmiş Milletler İklim Değişikliği Çerçeve Sözleşmesi (UNFCCC)

Birleşmiş Milletler İklim Değişikliği Çerçeve Sözleşmesi (UNFCCC), 1992 yılında Rio de Janeiro'da kabul edilmiştir ve küresel iklim değişikliğiyle mücadelede temel çerçeveyi oluşturur. UNFCCC, ülkeleri sera gazı emisyonlarını izlemeye ve azaltmaya teşvik eden bir anlaşma olup, aynı zamanda finansal destek, teknoloji transferi ve kapasite geliştirme alanlarında işbirliğini teşvik eder.

3. Küresel İklim Finansmanı

İklim değişikliği ile mücadelede finansal destek sağlamak, gelişmiş ülkelerin sorumluluğundadır. Paris İklim Anlaşması, gelişmiş ülkelerin yılda 100 milyar dolarlık bir iklim fonu sağlayarak, gelişmekte olan ülkelere iklim değişikliği ile mücadelede yardımcı olmasını öngörmektedir. Bu fonlar, düşük karbonlu kalkınma, iklim değişikliğine uyum sağlama ve iklimle ilgili kayıpların ve zararların telafi edilmesi gibi alanlarda kullanılmaktadır.

4. Sera Gazı Emisyonlarını Azaltma Stratejileri

Sera gazı emisyonlarını azaltmak, küresel iklim politikalarının merkezinde yer almaktadır. Bu amaçla, ülkeler çeşitli stratejiler geliştirir:

• Yenilenebilir enerji kaynaklarına yatırım yapmak: Güneş, rüzgar, jeotermal ve biyokütle enerjisi gibi düşük karbonlu enerji kaynaklarının kullanımının artırılması.
• Enerji verimliliği: Endüstriyel süreçlerde, inşaatlarda ve ulaşımda enerji verimliliğini artıracak tedbirlerin alınması.
• Karbon fiyatlandırma ve ticaret sistemleri: Karbon vergisi, emisyon ticareti sistemleri (ETS) gibi ekonomik araçlar kullanılarak sera gazı emisyonlarına maliyet getirilmesi.

5. İklim Değişikliği Adaptasyonu ve Uyumu

İklim değişikliği, sadece emisyonların azaltılmasıyla değil, aynı zamanda iklim değişikliğinin etkilerine uyum sağlanmasıyla da mücadele edilmesi gereken bir sorundur. Bu bağlamda, yerel yönetimler ve uluslararası kuruluşlar, iklim değişikliğinin olumsuz etkilerine karşı uyum stratejileri geliştirmektedir. Bu stratejiler şunları içerebilir:

• Su kaynakları yönetimi: Su kıtlığına karşı su verimliliği önlemleri ve sürdürülebilir su yönetimi planları.
• Tarımda uyum: Kuraklık, sel ve diğer iklim etkilerine dayanıklı tarım tekniklerinin kullanılması.
• Kıyı korunması: Deniz seviyesinin yükselmesine karşı kıyı şeritlerinde yapılan koruma çalışmaları.

6. Karbon Ayak İzi ve Karbon Nötrlük

Birçok ülke ve şirket, karbon ayak izlerini azaltmayı ve karbon nötr hale gelmeyi taahhüt etmiştir. Karbon nötrlük, bir kuruluşun veya ülkenin faaliyetlerinden kaynaklanan tüm karbon emisyonlarının, emisyonları dengeleyen çeşitli karbon offset (dengeleme) projeleriyle sıfırlanması anlamına gelir. Bu projeler genellikle ormanlar ve diğer doğal alanlarda karbon emilimini artıran projeleri içerebilir.

7. Yenilikçi Teknolojilerin Geliştirilmesi

İklim değişikliği ile mücadelede teknolojik yeniliklerin büyük önemi vardır. Özellikle karbon yakalama ve depolama (CCS), yenilenebilir enerji depolama teknolojileri ve elektrikli araçlar gibi teknolojiler, küresel iklim politikalarının önemli bileşenleridir.

• Karbon yakalama ve depolama: Hava atmosferinden karbondioksit (CO2) alarak, yer altına depolama işlemi.
• Elektrikli araçlar: Ulaşımda fosil yakıtlardan elektrikli araçlara geçişi teşvik etmek.

8. Ulusal ve Yerel Politika Geliştirmeleri

Küresel iklim politikaları, ülkelerin ulusal düzeyde aldıkları önlemlerle şekillenir. Bu politikalar, her ülkenin ekonomik, sosyal ve çevresel koşullarına göre özelleştirilmiştir. Ayrıca, yerel yönetimler de iklim değişikliğiyle mücadelede önemli bir rol oynamaktadır. Yerel düzeyde yapılan uygulamalar, enerjinin verimli kullanımı, atık yönetimi ve yeşil altyapı projeleri gibi çeşitli stratejileri içerebilir.

Sonuç

Küresel iklim politikaları, dünya genelinde iklim değişikliği ile mücadelede önemli bir yol haritası sunmaktadır. Ancak, bu politikaların etkinliği, ülkeler arası işbirliği, finansal destekler ve teknolojik yeniliklerin hızla yayılmasıyla mümkün olacaktır. İklim değişikliği, küresel bir sorun olup, tek bir ülkenin veya bölgenin çabalarıyla çözülemez; uluslararası işbirliği ve kolektif bir çaba gerektirir.