Lavanta (Lavandula spp.), Lamiaceae familyasından çok değerli bir uçucu yağ bitkisidir (Guenther, 1952). Çoğu Akdeniz orijinli olan 39 kadar lavanta türü (Lavandula spp.) bulunmaktadır. Dünyada ticari değeri yüksek olan üç önemli lavanta türü vardır. Bunlar, lavander (Lavandula angustifolia Mill. = L. officinalis L. = L. vera DC), lavandin (Lavandula intermedia Emeric ex Loisel. = L. hybrida L.) ve spike lavander (Lavandula spica = L. latifolia Medik.)’dir.
İngiliz lavantası olarak adlandırılan lavander çeşitlerinin uçucu yağ kalitesi, melez lavanta olarak adlandırılan lavandin çeşitlerinin ise uçucu yağ verimi daha yüksektir (Beetham ve Entwistle, 1982). Bu üç önemli tür dışında L. dentata (Fransız lavantası), L. stoechas L. (İspanya lavantası), L. latifolia Medik. (geniş yapraklı lavanta), L. multifida (eğreltiotu yapraklı lavanta), L. canariensis (Kanarya adaları lavantası), L. lanata (yünlü lavanta), L. heterophylla ve L.x allardii (L. dentata x L. latifolia Medik.) gibi daha çok süs bitkisi ve kesme çiçek olarak yetiştirilen türler de vardır (Tucker, 1985). Lavandula cinsine ait ülkemiz florasında sadece L. stoechas türü bulunur. L. stoechas L. ülkemizde halk arasında karabaş otu, gargan otu ya da keşiş otu olarak bilinir (Ayral, 1997).
Lavanta, çok yıllık, yarı çalımsı görünümlü bir Akdeniz bitkisidir. Kökler toprak ve iklim şartlarına bağlı olmakla beraber 80-100 cm kadar derinlere inebilir. Dört köşeli olan sap çıplak veya tüylüdür. Bitki çok sayıda yan dal verir. Yapraklar, boğumlarda karşılıklı bulunur ve 2-6 cm uzunluğundadır. Çiçek sapının ucunda 15-20 cm uzunluğunda çiçek başak-salkım ekseni bulunur. Başak ekseninde 4-6 adet çiçek kümesi bulunur.
Her bir çiçek kümesi ise bazı faktörlere bağlı olarak değişen sayıda (6-14 adet) çiçekçik vardır. Meyvenin rengi, koyu kahverengiden siyaha kadar değişir. 1000 dane ağırlığı 1g’dan azdır (Koç, 1997). Lavanta çiçeğinin en önemli maddesi renksiz veya hafif sarı renkli uçucu yağdır. Uçucu yağın kalitesi özellikle yağdaki linalil asetat ve inalool oranına göre değerlendirilir. Ayrıca uçucu yağının içeriğindeki luteolin tipi flavonoidler bakteriostatik ve spazmotik etkiye sahiptirler. Ayrıca bünyesinde β-pinen, linalol, kafur, terpineol, borneol, ve cineol gibi bileşikler taşır (Başer, 1993).
Lavanta çiçeğiyle hazırlanacak banyolar, çocukları sağlıklı büyütme için düzenli uygulanmalıdır. Bitki bunlardan başka egzama, sivilce gibi deri hastalıklarına, yanıklara, ülserlere, yüzeysel iltihaplı yaralara karşı etkisiyle övgüye değerdir (İlisulu, 1992). Gargarayla ağız içindeki küçük yaraları temizler, dil felçlerinin ve kekemeliğin üstesinden gelir, sinirleri ve kasılmış kasları gevşetir. Göğüs üzerine yapılacak masajlarla akciğeri güçlendirir (Koç, 1997; Ceylan, 1987).
Dünyada her yıl 200 ton kadar lavander yağı, 1000 ton kadar lavandin yağı ve 150 ton kadar spike lavander yağı üretilmektedir (McGimbsey ve Porter, 1999). Dünyada en fazla lavander (L. angustifolia Mill.) ve lavandin (L.x intermedia Emeric ex Loisel.) türlerine giren çeşitlerin tarımı yapılmakta, Türkiye’de ise ekonomik anlamda sadece Isparta ilinde lavandin (L.x intermedia var. Super) kültürü yapılmaktadır. Lavanta, bu yörenin özellikle sulanmayan, kıraç ve eğimli arazilerine çok iyi uyum sağlamıştır (Baydar ve Erbaş, 2007; Baydar, 2010a; Baydar, 2010b). Ege Bölgesinde son yıllarda lavanta tarımına ilgi başlamış ve özellikle arıcılık faaliyetlerinin yoğun olduğu bölgelerde florayı zenginleştirmek için lavanta plantasyonları kurulmaya başlanmıştır. Aynı zamanda üreticiler kuru lavanta çiçeği üretmek üzere çiçek verimi yüksek lavanta çeşitleri yetiştirmek istemektedir. Bölgemiz koşullarına uygun lavanta tür ve çeşitlerinin belirlenmesi amacıyla bugüne kadar kapsamlı bir çalışma yapılmamıştır. Bu çalışma ile iki farklı lavanta türü (Lavandula angustifolia Mill. ve Lavandula x intermedia Emeric ex Loisel.)’ne ait 8 farklı ticari çeşidin (Provence, İngiliz, Süper, Abrialii, Grosso, Seguret, Munstead, Hidcote) Menemen ekolojik koşullarındaki morfolojik, verim ve kalite özelliklerini belirlemek ve böylece üreticilere doğru tür ve çeşitlerin yetiştiriciliği konusunda somut bilgiler vermek amaçlanmıştır.
Kaynak: https://arastirma.tarimorman.gov.tr/etae/Belgeler/AnadoluDergisi/2017/1/02.%20mak%2017-28.pdf
- Ekim zaman/Dikim zamanı: Şubat – Mart
- Çiçeklenme dönemi: Mayıs – Eylül
- Hasat zamanı: Haziran – Eylül
- Konum: Tam güneşten güneşliye
- Toprak kalitesi: kuru, oldukça kumlu, kireçli ve besin açısından fakir topraklar
- Şifalı bir bitki olarak kullanın: depresyon, uykuya dalma güçlüğü, sinirsel huzursuzluk, stres, şişkinlik, şişkinlik, diş etlerinde iltihaplanma
- Aromatik bitki olarak kullanın: et yemekleri, balık yemekleri, tatlılar, soslar
- Bitkileri kendi tohumlarınızdan yetiştirmek daha sürdürülebilir olabilir çünkü satın alınan birçok bitki bazen aşırı gübrelenir, bu nedenle sadece bir mevsim hayatta kalırlar.
- Lavanta ekmek isteyen, bitkinin doğal ortamının nasıl olduğunu bilmelidir. Kalkerli, iyi drene edilmiş ve besin açısından fakir topraklara sahip, güneşe maruz kalan yamaçlarda muhteşem bir şekilde büyür. Bu nedenle, ticari olarak satılan saksı toprağında veya killi bahçe toprağında bitkinin saf olarak yetiştirilmemesi tavsiye edilir. Optimal substrat yoksa, zemin pomza, lav veya zeolit gibi agregalarla karıştırılmalıdır.
- Ekim, pencere kenarında veya bir oda serasında ön kültürde en iyi sonucu verir. 20 ° C / 68 ° F civarında çimlenme sıcaklıkları gerektiğinden, lavanta tohumlarının da buna uygun olarak sıcak bir ortama sahip olması gerekir. İdeal olarak, genç bitkileri açık havada veya balkonda yeniden dikmek için ön kültür Şubat sonu ile Mart sonu arasında yapılmalıdır. Çimlenme biraz sabır gerektirir. Dört haftaya kadar sürebilir ve ekim için mineral yetiştirme substratı kullanmak avantajlı olabilir. 50:50 vermikülit ve perlit karışımı optimal görünüyor. Tohum toprağını daima nemli tutun, ancak çok nemli değil.
- Tarlada ekim yapmak biraz daha zor olsa da mümkündür. Burada artık gece donlarının olmaması sağlanmalıdır. Tohumlar, yaklaşık 30 x 30 cm (12 x 12 inç) mesafede zemine kolayca bastırılabilir. Lavanta hafif bir tohum olduğundan, taneleri sadece 0,5 cm kadar toprağın derinliklerine bastırılmalıdır. Açık havada ekim için en uygun zaman Nisan ayı ve Mayıs ayı sonuna kadardır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumunuz İçin Teşekkürler